به دوردست ها که می نگرم گاهی با خود می اندیشم آیا می توانم آیندگان
نیامده را دریابم؟چگونه می شود بی آنکه زمانی دراز را در انتظار به سر برد؛
به آتیه ی محتمل و نامعلوم رسید و آن را دریافت؟ فهمیدم آن چه مهم است
رسیدن است و آن چه تو را می رساند!! زیرا طپش رسیدن طپش مداوم زندگی ست و
نبض رسیدن نبض زندگی. پس باید همراه شد با نبض رسانه!